KOTLECIKI Z ZIEMNIAKAMI I TUŃCZYKIEM

Polpette con patate e tonno czyli kotleciki z ziemniakami i tuńczykiem. Włoskie kotleciki w duchu zero waste bardzo łatwe i szybkie w przygotowaniu. Dla mnie to swego rodzaju comfort food który kojarzy mi się z czasami studenckimi i ciepłem domu.

Życie studenckie

Życie studenckie czy to włoskie czy w każdym innym kraju charakteryzuje się często okrojonym budżetem i bardzo rozsądnym zarządzaniem tygodniowymi zakupami. Jest czynsz za mieszkanie, abonament za telefon i nieposkromiona chęć uczestnictwa w życiu towarzyskim. Moje lata studenckie przypadły na początek lat dwutysięcznych w Perugii – stolicy regionu Umbria – i pomimo tego, iż dawno się skończyły, to do kilku przepisów mam szczególny sentyment.

Mieszkałam w akademiku zaraz przy uczelni a stołówka była oddalona tylko 5 min od budynku. W tygodniu posiłki spożywaliśmy na stołówce ale w weekendy nasze życie towarzyskie obfitowało w kolacje w domach przyjaciół, którzy tak jak i ja do Perugii przyjechali z innych części Włoch lub z całego świata. Towarzystwo było międzynarodowe gdyż Perugia jest siedzibą uniwersytetu dla cudzoziemców gdzie organizowane są kursy języka włoskiego. Jestem absolwentką Università per Stranieri https://www.unistrapg.it/ czyli uniwersytetu dla cudzoziemców i każdemu polecam tam naukę.

Pacco da giù czyli nasze polskie „słoiki”

Co ma paczka od rodziców do naszych słoików?

Pacco da giù czyli paczka z dołu, giù to w domyśle z południa kraju. Większość studentów pochodziła z południa kraju i wracając z domu np. po świętach czy wakacjach przywoziła dodatkową walizkę pełną żywności przygotowaną przez rodziców. Paczka nie dotyczy tylko studentów ale także tych wszystkich, którzy mieszkają daleko od domów rodzinnych a w drodze powrotnej zabierają ze sobą jedzenie. Jedzenie, którego na próżno szukać w nowym miejscu zamieszkania.

I dlatego powrót takiego studenta z domu czy niespodziewana przesyłka to było święto. Można się było podzielić ze współlokatorami czy zaprosić przyjaciół. A było się czym dzielić gdyż zawierała min: gotowe sosy, sery, kawę, wędliny suszone, zioła, oliwę, wino, chleb, oliwki suszone i w zalewie, owoce, warzywa, ciasteczka na śniadanie…

Gorzej kiedy zapasy się kończyły i trzeba było samemu gotować a do następnego przelewu na studenckie konto było daleko. Dlatego rożnego rodzaju kotleciki, pulpeciki rozwiązywały problem. Bo o ile na obiad zawsze można zrobić pasta in bianco czyli makaron z oliwą i parmezanem o tyle na kolację trzeba przygotować coś innego.

Dispensa czyli spiżarnia

Dispensa włoskiego domu jest bardzo bogata, natomiast studencka zawiera tylko podstawowe produkty z których można przygotować coś pożywnego nawet kiedy lodówka świeci pustkami.

Znajdzie się tam zawsze oliwa, cebula, czosnek, ziemniaki, peperoncino i puszki tuńczyka. „Puszka tuńczyka i kilka ziemniaków uratuje ci nie jeden posiłek” miał w zwyczaju mawiać ojciec jednego z moich kolegów. I miał rację! I tak oto powstało to skromne i bardzo dobre danie. W dzisiejszych czasach wpisze się ono w ducha zero waste podczas gdy w tamtych czasach było wynikiem naszej gospodarności. Smak kotlecików zależał od tego kto je przygotowywał. Ja nie dodawałam cebuli, moja koleżanka bułkę mieszała z parmezanem a ktoś inny nadziewał serem provola. Zostawiam podstawowy przepis który możecie dowolnie zmieniać w zależności od tego co macie w lodówce.